Στα νησιά Μπαγιέστας
Είναι -ως επί το πλείστον- σχηματισμοί βράχων που βυθίζονται κατακόρυφα στη θάλασσα, και φιλοξενούν αναρίθμητα θαλάσσια ζώα και θαλασσοπούλια.
Ξεκινώντας από τη χερσόνησο του Παράκας για τα νησιά Μπαγιέστας, το πρώτο που συναντά ο ταξιδιώτης είναι το περίφημο Paraque Candelabra ή Paracas Candelabra (Τρίαινα του Παράκας). Πρόκειται για έναν αρχαίο γεωγλυφικό σχηματισμό που χρονολογείται περίπου από το 200 π.Χ. Αυτό το μυστηριώδες σχέδιο το οποίο προσελκύει πολλούς τουρίστες, μοιάζει με τρίαινα ή κηροπήγιο. Το ύψος του φτάνει τα 183 μέτρα και το πλάτος στα 3,2 μέτρα, με βάθος των αυλακώσεων το ένα μέτρο. Στην περιοχή της "Τρίαινας του Παράκας" ανακαλύφθηκαν κεραμικά σκεύη από τον πολιτισμό των Παράκας.
Οι λόγοι κατασκευής της "Τρίαινας του Παράκας" ποικίλουν: από λαϊκούς μύθους μέχρι επιστημονικές θεωρίες. Κάποιοι λένε πως υποδηλώνει ένα τεκτονικό σύμβολο, ενώ μια άλλη θεωρία λέει πως το δημιούργησαν ναυτικοί ως σημάδι, για να ξεχωρίζουν τη γη από τη θάλασσα. Άλλη θεωρία αναφέρει πως πρόκειται για το χρυσό ραβδί (σαν αστραπή) του θεού Βιρακότσα που συναντάται στη μυθολογία των λαών της Ν. Αμερικής, ενώ μια άλλη λέει πως πρόκειται για την αναπαράσταση ενός φυτού, πιθανά κάποιου παραισθησιογόνου, όπως το Στραμώνιο.
Πλησιάζοντας τα νησιά Μπαγιέστας.
Αυτά τα εντυπωσιακά νησιά, διαβρωμένα από σπηλιές και τοξοειδείς καμάρες, δίνουν καταφύγιο σε χιλιάδες θαλασσοπούλια και εκατοντάδες θαλάσσιους λέοντες...
Μια από τις εντυπωσιακές σπηλιές που φιλοξενούν την άγρια ζωή των νησιών Μπαγιέστας.
Περουβιανές σούλες (Sula variegata) μαζί με πιγκουΐνους Humboldt (Spheniscus humboldti), στα βράχια των Μπαγιέστας.
Πιγκουΐνος Humboldt (Spheniscus humboldti), στα βράχια των νησιών Μπαγιέστας.
Αναρίθμητα θαλασσοπούλια σε χαμηλές πτήσεις πάνω από τα νησιά Μπαγιέστας.
Θαλλασσοπούλια, σε μια από τις δεκάδες απόκρημνες νησίδες του συμπλέγματος των νησιών Μπαγιέστας.
Τα νησιά αποτελούν οικότοπο για πάνω από 150 είδη θαλάσσιων πτηνών. Είναι επίσης γνωστά για την παραγωγή τόννων γκουανό. Με την ονομασία γκουανό ή γουανό, (από την ισπανική λέξη guano > huano = κοπριά) ονομάζεται διεθνώς το μείγμα αποσυνθεμένων περιττωμάτων και πτωμάτων θαλάσσιων πουλιών.
Εκατοντάδες χιλιάδες είδη πουλιών σε όλο το πλάτος των βράχων στα νησιά Μπαγιέστας. Το λευκό χρώμα στην πλαγιά είναι συγκεντρώσεις γκουανό. Τεράστιες ποσότητες γκουανό (δηλ. περιττώματα από θαλασσοπούλια) εξάγονταν στην Ευρώπη για να χρησιμοποιηθούν σαν λίπασμα. Για δεκαετίες η βιομηχανία αυτή ήταν η κυριότερη πηγή εσόδων για το Περού. H συλλογή του γκουανό (που παλιά έφτανε το ύψος των 80 μέτρων!!!) που καλύπτει το νησί, ήταν η κυριότερη πηγή εσόδων για το Περού. Σήμερα μόνο δύο φορές το χρόνο επιτρέπεται η συγκομιδή του, γιατί τα αποθέματα έχουν εξαντληθεί δραματικά.
Θαλάσσιος λέοντας (επιστ. ονομασία: Otaria byronia). Ποζάροντας στον φακό...
Στις ακτές μπορείς να δει κανείς μεγάλο αριθμό θαλάσσιων λεόντων (επιστ. ονομασία: Otaria byronia). Καθημερινά, ένας μεσαίου μεγέθους θαλάσσιος λέοντας, που τρέφεται αποκλειστικά με ψάρια, καταναλώνει περίπου το 14% του σωματικού βάρους του σε φαγητό... Οι σταρ των Μπαγιέστας, λοιπόν, χαριεντίζονται κατά εκατοντάδες στις ακτές μαζί με τα μωρά τους, ή κοιμούνται αιωνίως σαν ακροβάτες πάνω σε απόκρημνους βράχους.
Κορμοράνοι του Περού (υποείδος) στους βράχους των νησιών Μπαγιέστας.
Περουβιανές σούλες (Sula variegata), στην κορυφή ενός βράχου στα νησιά Μπαγιέστας.
Κορμοράνοι και άλλα παρυδάτια πτηνά στα απόκρημνα βράχια των νησιών Μπαγιέστας.
Πάνω στα βράχια, και στις ψηλότερες άκρες των νησιών, υπάρχουν αναρίθμητα θαλασσοπούλια, μεταξύ των οποίων και εκατοντάδες πελεκάνοι (Pelecanus thagus). Ζει στη δυτική ακτή της Ν. Αμερικής, σε μικρές αποικίες από το ύψος της Χιλής ως το βόρειο Περού και εμφανίζεται ως επισκέπτης στη νότια Χιλή και τον Ισημερινό. Εντάχθηκε στον Κόκκινο Κατάλογο της IUCN το 2008, αναφερόμενο ως "Σχεδόν Απειλούμενο" ("Near Threatened").
Πελεκάνος του Περού (Pelecanus thaghus). Οι Πελεκάνοι είναι από τα πιο ευαίσθητα είδη άγριας ζωής στην περιοχή, επειδή φωλιάζουν στο έδαφος ή σε περιοχές κατά μήκος της ακτογραμμής. Εξαρτώνται από την υγεία των παράκτιων υδάτων, αφού, προκειμένου να «ψαρέψουν», βουτάνε απευθείας στο νερό.