Ισλανδία: στη γη της Φωτιάς και του Πάγου

Αφήνοντας πίσω τον καταρράκτη Skógafoss, κινούμαστε παράλληλα προς την ακτή. Εντυπωσιακοί ηφαιστειογενείς σχηματισμοί (στην photo: η κορυφή ενός ηφαιστείου που καταποντίστηκε στη θάλασσα) ξεπροβάλλουν εντυπωσιακά μέσα από την παγωμένη θάλασσα.

Ισλανδία. Μουσείο Skógar

Skógasafn (Skógar Museum).
Το μουσείο Skógar άνοιξε το 1949. Το πρώτο μόνιμο κτήριό του χτίστηκε το 1955. Οι εγκαταστάσεις του μουσείου διευρύνθηκαν την περίοδο 1989-1994 και σήμερα καταλαμβάνουν συνολική έκταση 600 τετρ. μέτρα.

Ισλανδία. Μουσείο Skógar

Η ψυχή του Μουσείου, Þórður Tómasson
Η λειτουργία του μουσείου στηρίχθηκε (και συνεχίζει να στηρίζεται) στο μεράκι ενός ατόμου, του Þórður Tómasson (γεν. 1921). Πολλά χρόνια πριν, ο Þórður άρχισε τη συλλογή των χειροποίητων αντικειμένων που αντιπροσωπεύουν την ιστορία της Ισλανδίας, για να τα στεγάσει στα παραδοσιακά σπίτια του υπαίθριου μουσείου. Η συλλογή συνεχίζεται μέχρι και σήμερα...
Το 2005 δεκατρία σπίτια βρίσκονταν στο χώρο που κατέχει το Μουσείο.
Ο Þórður Tómasson έχει "κατακτήσει" μια ζωή με μεγάλα λογοτεχνικά επιτεύγματα, κυρίως βασισμένα στις παλαιές παραδόσεις, την κοινωνιολογία, τη δημογραφία, τη μουσειολογία και τη μυθολογία.
Το 1997 του απονεμήθηκε επάξια ο τίτλος του επίτιμου διδάκτορα του Πανεπιστημίου της Ισλανδίας.

ΙΣΛΑΝΔΙΑ. Μουσείο Skógar

Ενδεικτικά εκθέματα από το εσωτερικό του Skógasafn (Skógar Museum).

ΙΣΛΑΝΔΙΑ. Μουσείο Skógar

Ενδεικτικά εκθέματα από το εσωτερικό του Skógasafn (Skógar Museum).

Αφήνοντας πίσω την Λιμνοθάλασσα Jökulsárlón, με κατεύθυνση την περιοχή του Höfn.

Αλλοπρόσαλλοι σχηματισμοί από συσσωρεύσεις λάβας, σε παραλλαγές του μαύρου και του πράσινου, λούζονται στο καλοκαιρινό βόρειο φως ή τυλίγονται στα σύννεφα περιπλανώμενων καταιγίδων.

Η ακτή του Djupavogshreppur.

Τυπική εικόνα από την ισλανδική ενδοχώρα με τις τεράστιες εκτάσεις για αγροτική ή κτηνοτροφική εκμετάλλευση.

Τα ανατολικά φιόρδ παίρνουν τη σκυτάλη στο δρόμο των εντυπώσεων, όπου μόνο στο Seydisfiordur, τη διαδρομή μας συνοδεύουν 25 (!!!) μικροί και μεγάλοι καταρράκτες.
Διασχίζοντας την ερημική ενδοχώρα, θα καταλήξουμε στην περιοχή της λίμνης Myvatn.

Σε πολλά σημεία, το τοπίο θυμίζει περισσότερο σεληνιακό έδαφος, παρά έδαφος χώρας αυτού του πλανήτη...

Δεν ξεχνιέται το δέος που νιώθει κάποιος, όταν διασχίζει αυτή την έκταση στην ΒΑ Ισλανδία: εδώ η NASA έφερε τους αστροναύτες του προγράμματος APOLLO για να τους εξοικειώσει με την γεωμορφολογία της σελήνης...

Τα Ισλανδικά Άλογα

Τα οικόσιτα ζώα που μεταφέρθηκαν από τους πρώτους αποίκους είναι το ισλανδικό άλογο, οι αγελάδες, τα πρόβατα, οι σκύλοι, οι γάτες και τα ποντίκια, που ήρθαν στη χώρα με τα καράβια των αποίκων.
Τα σκληροτράχηλα και έξυπνα μικρόσωμα ισλανδικά άλογα είναι αναπόσπαστο μέρος της ισλανδικής κουλτούρας καθώς, μέχρι το 1950 που άρχισαν να φτιάχνονται οι πρώτοι δρόμοι στην ύπαιθρο, αποτελούσαν το μόνο μέσο χερσαίας μεταφοράς.
Αντίθετα όμως με αυτό που συμβαίνει με τα δικά μας γαϊδουράκια, τα ισλανδικά άλογα προστατεύονται και αναπαράγονται με πολύ αυστηρούς όρους. Εάν μάλιστα εξαχθούν από τη χώρα, για να συμμετάσχουν σε αγώνες, απαγορεύεται η επανεισαγωγή τους. Προέρχονται από αρχαία φυλή, που σήμερα έχει εξαφανιστεί από την υπόλοιπη Ευρώπη.

Τα ισλανδικά πρόβατα

Ο τρόπος σχηματισμού της Ισλανδίας δεν είναι άσχετος με την σημερινή έλλειψη δασών. Σχεδόν τίποτα δεν έχει απομείνει από τα δάση σημύδας που αντίκρισαν οι παράτολμοι Βίκινγκς που έφτασαν εδώ πριν 1000 χρόνια και κάλυπταν το ένα τέταρτο του νησιού.
Τα πρόβατα που έφεραν οι πρώτοι έποικοι μαζί με την άκρως απαραίτητη υλοτομία, σε συνδυασμό με την ηφαιστειακή τέφρα και τον ανελέητο άνεμο αφάνισαν τα δάση της ισλανδικής μυθολογίας.
Σήμερα η κυριαρχία του προβάτου είναι καταλυτική. Δεν υπάρχει ασφάλτινος δρόμος χωρίς να προστατεύεται από συρματόπλεγμα από τα απανταχού παρόντα πρόβατα. Τα χωράφια τους βγάζουν μόνο χόρτο το οποίο το συσκευάζουν σε μεγάλους κυλίνδρους τυλιγμένους με νάιλον για ζωοτροφή κατά τον χειμώνα. Είναι όμως πραγματικοί καλλιτέχνες στο μαγείρεμα του αρνιού.
Τα πρόβατα ήταν κατά παράδοση και παραμένουν το κύριο κτηνοτροφικό ζώο της Ισλανδίας. Από την άνοιξη ως το καλοκαίρι βοσκούν ελεύθερα στην ακατοίκητη ενδοχώρα. Το φθινόπωρο ομάδες κτηνοτρόφων με τα άλογα και τα τσοπανόσκυλά τους ταξιδεύουν στις ατέλειωτες ερημιές, συγκεντρώνουν τα πρόβατα και τα οδηγούν στο κέντρο των μαντριών. Κατόπιν μπαίνουν και οι ίδιοι μέσα, τα ξεχωρίζουν από τα σημάδια τους και τα μοιράζουν στα μαντριά στην περιφέρεια του κεντρικού κοράλ.

Με κατεύθυνση το Akureyri

Το τοπίο γίνεται ιδιαίτερα εντυπωσιακό, καθώς ο ουρανός και η φύση "λούζονται" από ένα απαλό κόκκινο χρώμα, που προέρχεται από τον ήλιο που δύει...

Akranes

Η Akranes είναι η όγδοη μεγαλύτερη πόλη της Ισλανδίας με συνολικό πληθυσμό περίπου 7.000 κατοίκους. Είναι η πρωτεύουσα της Δυτικής Ισλανδίας. Ιδρύθηκε το 1604.
Έξω από το Άκρανες, ένα σκάφος κινείται (παράλληλα με εμάς) για την δική του εξόρμηση για παρατήρηση φαλαινών.
Σήμερα, πάνω από 14 εκατομμύρια άνθρωποι στον κόσμο παρατηρούν φάλαινες. Ο παγκόσμιος τζίρος της βιομηχανίας παρατήρησης φαλαινών ξεπερνά τα 2,5 δισ. δολάρια και οι χώρες που αποτελούν ορμητήριο για την τουριστική αυτή δραστηριότητα υπολογίζονται σε πάνω από 115.

Glaumbaer - Skagafjörður: Η Φάρμα και το Μουσείο

Τα παραδοσιακά σπίτια της Ισλανδίας φτιάχνονταν από φυσικά υλικά.
Ξυλεία δεν υπήρχε στο νησί και οι Ισλανδοί χρησιμοποιούσαν την επιφανειακή στρώση χώματος όπου οι πυκνές ρίζες του χορταριού δημιουργούσαν ένα συνεκτικό πλέγμα.
Αφού το αφαιρούσαν από το έδαφος, σε βάθος περίπου 10 εκατοστών, το έκοβαν σε λωρίδες με πλάτος περίπου 80 εκατοστά. Τις λωρίδες αυτές ξέραιναν και τις στοίβαζαν σχηματίζοντας τους τοίχους με όμορφα γεωμετρικά σχήματα. Στη στέγη για μόνωση φύτευαν χορτάρι.
Τα αγροτικά αυτά σπίτια μπορούσαν να σχηματίζουν δαιδαλώδη συμπλέγματα (passage houses) και, με τη σωστή συντήρηση, να διατηρούνται για πολλούς αιώνες. Ίχνη από παρόμοιες κατοικίες έχουν βρεθεί στη Newfoundland του Καναδά και αποδίδονται στους πρώτους Βίκινκ που για λίγο εγκαταστάθηκαν στην Αμερική.
Το συγκρότημα σπιτιών στο Glaumbaer της Βόρειας Ισλανδίας κατασκευάστηκε με την τεχνική αυτή το 17ο αιώνα και σήμερα είναι μουσείο.

Glaumbaer - Skagafjörður: Η Φάρμα και το Μουσείο

Glaumbaer - Skagafjörður: η Φάρμα

Glaumbaer - Skagafjörður: Η Φάρμα και το Μουσείο

Glaumbaer - Skagafjörður: Στο εσωτερικό της Φάρμας Glaumbaer: η κουζίνα.

Glaumbaer - Skagafjörður: Η Φάρμα και το Μουσείο

Glaumbaer - Skagafjörður: Στο εσωτερικό της Φάρμας Glaumbaer: η κεντρική αποθήκη.

Glaumbaer - Skagafjörður: Η Φάρμα και το Μουσείο

Gilsstofa. Τα κτήρια αυτού του είδους κατασκευάζονταν από το 1849, και βρίσκονταν σχεδόν πάντα δίπλα σε farmhouses τύρφης. Ήταν οι πρόδρομοι στα ξύλινα σπίτια που χτίστηκαν από το 1850 έως και το 1900. Το Gilsstofa έχει μια ενδιαφέρουσα ιστορία, καθώς μεταφέρονταν επανειλημμένα από μέρος σε μέρος στα έτη μεταξύ 1862 έως 1891. Το 1997 εγκαταστάθηκε μόνιμα στο μουσείο Glaumbaer.
Στη φωτογραφία: Οίκημα Áshús (αριστερά) – Glaumbaer (κέντρο) – Gilsstofa (δεξιά). Το οίκημα Áshús φιλοξενεί σήμερα ένα μόνιμο εκθετήριο έργων τέχνης, παραδοσιακά είδη, café για τους τουρίστες και souvenir shop, ενώ στο Gilsstofa βρίσκονται οι υπηρεσίες του Μουσείου του συγκροτήματος Glaumbaer.